سروده ای به نام «تاسیس توحید»

تاسیس توحید

نَمرود با بُتانِ بُتْکَدِه هم قَسَم شد                همدوش با فیلان اَبرَهِه بر سَرَم شد

لشگری زِ آتیش همواره پَرتاب شد               نه سَنگی که آویزِ مِنقاره مُرغان شد

ابراهیمِ دُرونم یکپارچه نار شد                     این آهِ وُجودم تمنّایه آب شد

افلاک به یکباره خُشکْ سال شد                  افکار به دنباله این بُرهان شد

خِلقَت مُلْکُ و فَلَک به دستِ او شد               فِطرَتِ اِنسُ و مَلَک به سَمتِ او شد

بُتْ شِکَنْ در طَلَبِ هو، فریادْ کُنان شد          بِشْکَستْ از تَبَرِ او، اصنامْ چُنان شد

با هِجرَتِ ازخود به خدا،سَعی و صفا شد       با صَبْرَتِ آزمون و بَلا، کعبه بنا شد

سنگهای طیور، در افق نِمودار شد               دستان نَمرود، تا ابد کوتاه شد