چیزی انکار نمی شود باید نوع نگاه به او عوض شود
چیزی انکار نمی شود باید نوع نگاه به او عوض شود
بزرگترین تحولات صعودی در ساحت اندیشه و عمل را کسانی رقم زده اند که این قانون را رعایت کردند «چیزی انکار نمی شود باید نوع نگاه به او عوض شود» بسیار شده گرفتار تناقض شده ایم و از آنجا که فطرت هیچ انسانی تناقض را نمی پذیرد به دنبال راه فراری میگردد که از گرفتار تناقض رهایی یابد. راحت ترین راهی که انسانها انتخاب میکنند انکار یکی از طرفین متناقضین است.. اما از گرفتار تناقض به گرفتار انکار روی آوردن، افتادن از چاهی به چاهی عمیقتر است..
مثالهای زیادی در ساحت اندیشه وجود دارد
مثل نزاع متکلمین در باب جبر و اختیار که معتزله و اشاعره هرکدام به انکار یک طرف روی آوردند در حالی که عدلیه بدون انکار طرفی، نگرشی نو را عرضه کردند که معروف به «امر بین امرین» شد.
مثل نزاع حکما در باب وحدت و کثرت که متفکرین را به انکار یک طرف مجبور کرد در حالی که صدرالمتالهین و شاگردان مکتب حکمت متعالیه بدون انکار طرفی، نگرشی نو را عرضه کردند که معروف به «تشکیک وجود» شد.
مثل نزاع سیاستمداران در باب حکومت مشروعه و حکومت مشروطه که روشنفکران و مذهبیون هر کدام به انکار یک طرف روی آوردند در حالی که امام خمینی بنیانگذار نظام امام و امت بدون انکار طرفی، نگرشی نو را عرضه کردند که معروف به «ولایت مطلقه فقیه» شد..
مثل نزاع مسلمین در باب اسلام رحمانی آمریکایی و اسلام شیعی انگلیسی که اعتدالیون و شیرازیون هرکدام به انکار یک طرف روی آوردند در حالی که حزب الله بدون انکار طرفی، نگرشی نو را عرضه کردند که معروف به «اسلام ناب محمدی» شد
توضیح هرکدام رساله ای طولانی می طلبد.
منظور این است که جوامع در نگاه عوامانه ی خود به مسائل پیرامونی، -مثل مساله ی «حجاب و نقش اجتماعی زنان» مساله ی «تسلیم سازشکارانه و تحریم ظالمانه» و... - دچار تناقض میشوند و اگر عرصه برای «منکرین» فراهم شود و پاسخ خود به این مسائل را پیش پای مردم قرار دهند نه تنها جامعه از این گرفتاری رها پیدا نمیکند بلکه انسجام جامعه را هم برهم میزند چرا که انکار، همیشه همراه تکفیر و نفی دیگری بوده و با ورود به بدنه ی مردم، جامعه را از یکپارچگی خارج میکند. پس بهتر است با شناسایی این چنین تناقضاتی، تلاش کنیم بدون انکار و تکفیر، نگرش تازه ای را ارائه دهیم تا جامعه با رفع این تناقض، مسیر تعالی و رشد را طی کند.
میتوان «اقتصاد مقاومتی» را پاسخی دانست برای تناقضی که آمریکاییان پیش پای نظام جمهوری اسلامی ایران گذاشتند یعنی «تسلیم سازشکارانه و تحریم ظالمانه»، که از سوی رهبری طرح شده و موجبات تحولات مترقی را برای جامعه فراهم میکند.
