فقاهت فقهی یا فقاهت روایی
فقاهت به دو معنا میباشد معنای اول از فقاهت، آن توان و ملکه ی اجتهادی است که مستقیما از کتاب خدا و عترت، احکام شرعی را استنباط میکند از لوازم این فقاهت، نیازمندی به قوانین اصول است و قابل صدق بر زمانها و مکانهاست و.. اما معنای دوم از فقاهت، آن علم فقه و مستنبط است که فقیه با توجه به فهم خود به کتاب خدا و عترت رجوع کرده و احکامی را استنباط کرده از لوازم این فقاهت، نیازمندی به تحلیل علمی و منطقی بر مسائل فقهی است که قابل صدق بر همه ی زمانها و مکانها نیست و به نوعی فیلترینگی برای فقاهت اولی میباشد که مضر به حال مجتهد است چون هیچ مجتهدی حق تقلید از مجتهد دیگر را ندارد. آنچه که به عنوان تولید علوم انسانی نامیدند از فقاهت به معنای اول -فقاهت روایی- بر می آید..
نکته: آنچه که در صدور انقلاب و ایدئولوژی و سبک زندگی اسلامی به جهان موثر است در این شرایط زمان و مکانی و زیستی، حکمت حکیم نیست بلکه فقاهت روایی فقیه است! چرا که امروزه شرایط جهان طوری است که کاری ندارد جهان بینی صحیح چیست دنبال ایدئولوژی هست که جوابگوی نیازهایش باشد مدلی برای زندگی عاقلانه. ارائه ی چنین مدلی ار متن اسلام از عهده ی حکیم بر نمی آید بلکه از عهده ی فقیه بر می آید. جهانیان زمانی که این مدل موفق را کشف و در زندگی خود پیاده کنند و ببینند که جواب داده است بعد سراغ جهان بینی آن ایدئولوژی میرود که بشناسند و به آن ایمان پیدا کنند لذا در مرحله ی بعد نقش حکیم پررنگ میشود و رسالتی سنگین پیدا میکند..
