بررسی حالتهای شک

بررسی حالتهای شک

فرض این است که شک داشتیم و شکمان هم ناشی از این بود که به واقع رسیدیم:

در این صورت رئالیسم افراطی خواهیم بود. چون با فرض فوق، ما در رتبه ی سابق به واقع رسیدیم و در حالت عدم مطابق به واقع هم ما در رتبه ی سابق به واقع میرسیدیم و در حالت مطابقت با واقع هم که به واقع رسیدیم.. پس بدیهی خواهد بود که به واقع دست می یابیم -درست شدن این التفاتات و حالات سه گانه، نشان از دست یابی به محکی و واقع دارد- و همین هم که سه حالت درست میشود میفهمیم که خطا هم داریم.-فتامل-

فرض این است که شک داشتیم و شکمان هم ناشی از این بود که به واقع نرسیدیم:

1) در این صورت دیگر حالت شک برایمان به وجود نمی آمد! حتی حالت سه گانه -یقین به مطابقت و عدم یقین به مطابقت و شک به مطابقت و عدم مطابقت-

2) در این صورت علم با جهل مرکب فرقی نمیکرد. چون جهل مرکب یعنی قطع به مطابقت با واقع داری اما به واقع نرسیده ای، علم هم یعنی یقین به مطابقت با واقع داری و به واقع هم رسیدی..

3) در این صورت، همه چی واقعیت خواهد بود. زمانی که در رتبه ی اول، به واقع دست نیابم، در رتبه ی بعدی ، سه حالت نخواهم داشت، یعنی حالت شک که برایمان به وجود نمی آید از طرفی حالت یقین به عدم مطابقت هم به وجود نمی آید چون در حالت اخیر اثبات میشد که در رتبه ی سابق به واقع دست یافتیم.. بنابراین تنها یک حالت باقی میماند و آن هم یقین به مطابقت با واقع. در حالی که ما بالوجدان می یابیم که هم خطا داریم و هم صحیح. -فتامل-

4) در این صورت صور ادراکی ما با سایر حالات نفسانی تفاوتی پیدا نمی کنند چون منشا تفاوت غیرنمایی صور ادراکی میباشند وقتی محکی را از این صور ادراکی بگیریم خاصیت غیرنمایی را میگیریم در این صورت با سایر حالات نفسانی که غیرنمایی ندارند یکی میشوند.. درحالی که بالوجدان بین صور ادراکی با حالات نفسانی تفاوت می یابیم.

خلاصه ای از «سیر تفکر فلسفی غرب»

سیر تفکر فلسفی غرب

 

فهرست:

فلسفه ی اسکولاستیک:

گالیله و کپرنیک( موج شک گرایی اول):

دکارت و راسیونالیستهای عقل گرا :

جان لاک و بارکلی و هابز(شک گرایی دوم): 

هیوم و ادامه ی موج شک گرایی:

خداشناسان دلی(ویلیام جیمز-هانری برکسون):

کانت (عقل گرا):

هگل ( عقل گرایی):

اگوست کنت(موسس مکتب پوزیتویستها):

کیرکگارد(موسس مکتب اگزیستانسیالیست ها - دست راستی شاگردان هگل):

مارکس و انگلس (موسس مکتب مارکسیسم و ماتریالیست دیالکتیک- دست چپی شاگردان هگل):

پوپر و نیچه (از ترکیب مکتب اگزیستانسیالیست و پوزیتویست استفاده کردند.):